Dat was het dan, mijn tweede halve marathon zit er op. Dit keer behoorlijk minder euforisch dan na mijn eerste in Genua 😏 Natuurlijk, niks gebeurt zonder reden, maar soms is die reden moeilijk te doorgronden, laat staan te accepteren 😬

Afgelopen zaterdag vol goede moed naar Amsterdam vertrokken. Omdat ik mijn knie niet helemaal vertrouwde, was ik vrijdag bij Herm Körver geweest om mijn knie preventief te laten bandageren. Met tape wel te verstaan, zo'n knie moet natuurlijk wel nog soepeltjes kunnen bewegen, anders roep je andere problemen over je af.

In Amsterdam eerst het startnummer opgehaald. Indrukwekkend om te zien dat voor de toegang tot de sporthal waar de nummers werden uitgegeven zelfs crowd control nodig was. Binnen alles prima geregeld, zeker als lid van Le Champion. Speciaal leden'loket', dus razendsnel geholpen, nog even in de rij voor mijn loopshirt en vervolgens langs de expo. Natuurlijk zodanig ingericht dat je wel alles had gezien, voordat je naar buiten kon, maar dat is natuurlijk ook de bedoeling van zo'n expo.
Van het Olympisch Stadion naar onze B&B waar we weer een zeer warm welkom - en een verse kop koffie - van Laetitia kregen. Tijdens de koffie plannetjes voor de zaterdag gemaakt, eerst naar l'Hermitage en dan Indisch eten bij Indrapura aan het Rembrandtplein. Kortom een ontspannend dagje waarin zeker de tentoonstelling over Catharina de Grote een grote indruk op ons maakte. Lekker vroeg aan tafel in een lokatie waar je in eerste instantie niet zo'n geweldig en vooral authentiek Indisch eten zou verwachten. Terug in onze B&B alles voor zondag klaargelegd en op tijd naar bed.

Zondagmorgen rustig ontbijten met pasta, de marathon van start tot finish volgen en toen eindelijk richting Olympisch Stadion. Alle aangeboden informatie had ik vooraf goed bestudeerd, dus probleemloos met de metro naar station Amstelveen en daar in de massa mee richting Olympisch Stadion. Wat een sfeer en ambiance! Rond het stadion kraampjes met de meest uiteenlopende (logische en onlogische) producten, van de kwark met extra proteïne tot aan tandpasta sampling ... Samen met Caro een plekje op de tribune gezocht en sfeer geproefd. Maar zo langzaam maar zeker ging de klok toch richting 13 uur. Met een start om 13.26 uur tijd om naar het startvak te gaan. Natuurlijk duidelijke afspraken gemaakt waar we ons zouden ontmoeten ná mijn loop en vervolgens op weg.

Zo goed als rondom het stadion alles stond aangeduid, zo 'rommelig' was de route richting het juiste, (voor mij) witte startvak. Het bleek nogal een stuk vanaf het stadion te zijn, waardoor alle kijkers die slenterend tussen de startvakken liepen, mij behoorlijk irriteerden. Uiteindelijk (natuurlijk ruim op tijd) in mijn startvak. Omdat deze Halve Marathon net als de Dam top Damloop door Le Champion werd georganiseerd en ik nota bene in het speciale Le Champion startvak stond, verwachtte ik een toilet cq 'plaskruis' in het startvak. Helaas, pindakaas, in dit startvak niet. Teruglopen naar de laatste toiletten die ik had gezien, zou te lang in beslag nemen. Dan maar gewoon starten en hopen dat mijn transpiratie zodanig zou zijn dat alle vochtreseves zouden worden aangesproken. Geen vreemde gedachte met de temperatuur van 18 graden. Vastbesloten om mijn Runtastic-app nu echt wel effectief in te zetten tot vier keer toe de app te vroeg gestart, maar bij de vijfde opstart, kon ik inderdaad mijn halve marathon van Amsterdam daadwerkelijk beginnen.

Al na enkele meters voelde mijn linkerschoen te strak gestrikt. Daar komen irritaties en wellicht blaren van, dus toch echt maar even de tijd genomen om uiterst rechts van het parcours mijn linkerschoen opnieuw te strikken. Paar secondes 'verloren', maar dat weegt niet op tegen een geïrriteerde wreef. Het liep uitstekend 💪🏻 Na een eerste bewust rustige kilometer een beetje versneld, totdat ik op mijn streeftempo van 5:22 min/km liep. Door de enorme drukte aan lopers en de daarbijbehorende slalom acties was het erg moeilijk om een strak tempo te lopen. Op een gegevens ogenblik zat er zelfs een tijd onder de 5 min/km tussen, dat was echt te snel! 😱

In tegenstelling tot de Dam tot Damloop was bij deze Halve marathon veel minder en vooral veel minder enthousiast publiek langs de kant te zien. Hele stukken over industrieterreinen waren weinig inspirerend, maar die stukken hadden wel het voordeel dat de wegen erg breed waren. Een voordeel dat meteen weer teniet werd gedaan als je weer in de volgende wegversmalling en daardoor fuik terechtkwam. Omdat je tijdens het lopen weinig anders te doen hebt dan te concentreren op je snelheid en vooral op het zo constant mogelijk proberen te houden van die snelheid, vlogen de eerste 8 km echt om. Maar mijn volle blaas werd niet echt automatisch leger ... dus besloot ik om in de 9e kilometer toch maar een sanitaire stop in te lasten. Waarschijnlijk herken je het wel, als je dan zo lang hebt gewacht en echt moet, dan is dat niet binnen 10 secondes klaar. Gefixeerd op tijd als ik ben tijdens zo'n loop, constateerde ik dat ik ruim een halve minuut zou verliezen met deze stop 🤔

Maar nog geen enkel probleem, het op mijn linkerhand geschreven langzaamste en snelste schema bleef ik ook na die sanitaire stop nog voor ☺️ Gestaag verder, kilometer na kilometer tellen, rekenen en me concentreren op het stuk dat ik al had afgelegd. Dat inspireert mij meer dan te bedenken hoe veel kilometers ik nog moet lopen. Bij het 15 kilometer punt constateerde ik dat ik met deze tempi op een dikke verbetering van mijn PR afstevende. Te vroeg 'gejuicht' 😳 Bij het 16 kilometer punt stond de roemruchte 'man-met-de-hamer' ...

Van het ene op het andere moment kreeg ik lood in mijn benen en liep mijn snelheid drastisch terug. Medelopers die ik eerder met gemak voorbij was gegaan, haalden mij links en rechts in. Het werd zwaarder en zwaarder en ineens kwam het idee opzetten om 'gewoon' de pijp aan Maarten te geven en te stoppen 😔 Niet een keer, nee bijna twee tot drie keer per kilometer. Mijn eerder zo geprezen app bevestigde mijn idee van snelheidsverlies. Tijden van dik boven de 6 min/km sprak de vriendelijke dame steeds weer in mijn oor. Mijn motivatie daalde verder en verder, maar ik prentte me zelf in dat het woord 'opgeven' niet bij mij past. Tenminste niet als mijn hartslag niet schrikbarend hoog zou worden of ik echt ergens pijn zou krijgen. Dat gebeurde echter niet. Mijn hartslag bleef rond de 165 schommelen en nergens een pijntje.

Maar in die gemoedstoestand is niks meer leuk en zit niks meer mee en alles tegen. De belangrijkste reden om voor Amsterdam in te schrijven was de finish in het Olympisch Stadion. De laatste honderden meters over de mooie rode sintelbaan, dat zou toch fantastisch moeten zijn?

Nou, vergeet het maar, in mijn toestand kon ik er alleen maar aan denken dat zo'n kl&@te atletiekbaan (in tegenstelling tot het asfalt) sterk meeveert, iets waar mijn lijf nou eens helemaal geen zin in had. Met Caro had ik afgesproken dat ik de laatste meters met zwaaiende armen naar de finish zou lopen en na de finish bij 'die mannetjes in het blauw' naar haar zou zwaaien. Maar direct bij binnenkomst in dat stadion, zag ik al meteen dat Caro niet meer op de plek zat waar ik haar had achtergelaten. Dus in plaats van een enthousiast (wat is dat?) zwaaiende Marc, liep nu een de tribunes af speurende loper zijn laatste meters. Uiteindelijk over de finish volgden de zaken elkaar snel op. Vanuit de positie bij de 'mannetjes in het blauw' constateerde ik dat Caro inderdaad niet op 'haar' plek zat. Mijn gsm trilde en gaf me mijn netto eindtijd door: 2 uur en 18 secondes ... Niet alleen een verval in de laatste kilometers van meer dan een minuut per kilometer, geen benadering van mijn PR, maar zelfs niet binnen de twee uur gefinished. Vervolgens weer een trilling in mijn gsm, een berichtje "Ik sta bij de schoen waar we hadden afgesproken" 😟 Dat kon toch niet? Ik was net tien, twintig secondes binnen ...

Balend richting de uitreiking van de (uiteindelijk wel zeer zwaar bevochten) medaille, even zo'n plastic lap tegen de afkoeling scoren en richting uitgang. Vreemd genoeg was het een enorme opstopping (na de brede uitgangen van het stadion). Wat bleek, in een slechts beperkt aantal sluizen werd een flesje 'sportdrank' uitgedeeld. In die wachtrij begon mijn lichaam te protesteren.
Kramp 😣😣😣
In mijn kuiten, daarna in mijn hamstrings, vervolgens in mijn voeten, tenen, echt overal ... De tol voor de laatste totaal verzuurde kilometers 😔 Na, wat voor mij een eeuwigheid leek, het wachten in de rij, richting Caro bij 'de schoen'.

Wat bleek, Caro had mijn tussentijden tot en met kilometer 15 doorgekregen en verwachtte mij dus rond 1 uur 55 minuten (of zelfs iets eerder). We weten niet wie de gelukkige is die ze heeft gefotografeerd, hij liep in ieder geval in een wit shirt met een geel petje en wachtte niet (zoals afgesproken) bij de 'blauwe mannetjes' 😊 Dus Caro haasje-repje naar ons afgesproken ontmoetingspunt 😊

Nog altijd balend een bakje kwark met extra proteïne gescoord (om honderd meter verder te zien dat het met kokos was, vreemde combinatie ...) en op weg naar de metro. We waren duidelijk niet de enigen die meteen na de finish de metro in wilden, dus weer een wachtrij, weer kramp 😣
Onderweg nog zeer verrassend Esmé en Yannick tegengekomen, die hadden me onderweg zelfs gespot, terwijl ze eigenlijk Susette in haar eerste halve marathon kwamen ondersteunen (en ravitailleren).

Bij onze B&B aangekomen, mijn eerste 'geluksmomentje', na de laatste kilometers en mijn finish: een warme douche!!!

Op maandagmorgen een sportmassage en een nieuwe bandage bij Herm gehaald. Geen centje spierpijn 😜 Maar ... wel een steeds dikker opzwellende knie. Uiteindelijke diagnose op woensdag: slijmbeursontsteking boven mijn knie 😱 Balen, maar na zo'n halve marathon traject moet je eigenlijk sowieso een aantal weken rust nemen, hoewel dat nu gedwongen moet, is dat niet zo'n probleem.

Maar waar is het nu 'mis' gegaan? Waarschijnlijk toch in een slechte planning, zeker in de laatste weken. Daar waar ik in februari eerst gestart ben met groepslessen bij De Toekomst om mijn core stabiliteit te trainen, ging ik een maand voor mijn Dam tot Damloop met vakantie, moest de laatste week die lessen ook aan me voorbij laten gaan, zodat ik bij de Dam tot Damloop aan de start stond, waarbij ik vier weken geen core training meer had gehad. Daarna stapelden de problemen zich op.

Tijdens de Dam tot Damloop liep ik mijn loopschoenen kapot. Een zodanig gat aan de bovenkant, dat ik wel nieuwe moest halen. Bij Decathlon ook geen enkel probleem, want garantie. Maar ... het model was gewijzigd en heeft in de nieuwe uitvoering absoluut veel minder demping. Meteen de dinsdag na de Dam tot Damloop een mixed Grit training gedaan, best zwaar na vier weken. Daarna op woensdag een looptraining en op donderdag de eerste knieproblemen. Naar nu blijkt overbelasting. Ik had die Grit nog even achterwege moeten laten en wellicht zelfs mijn schoenen mét gat tot na mijn Halve marathon blijven gebruiken.

Inmiddels kan ik alles natuurlijk relativeren. Die Halvemarathon van Amsterdam heb ik, ondanks alle problemen, toch maar mooi uitgelopen. Als je kijkt naar de grafiek van 'mijn' tijd en de gemiddelde looptijden, dan zie je exact mijn verzuringspunt, een belangrijk leermoment. Drieminuten langzamer dan in Genua, maar dan heb je het over 8-9 secondes langzamer per kilometer. Zo'n slijmbeursontsteking is lastig, maar gelukkig geen blessure waar je maanden zoet mee bent. Alle, maar dan ook echt alle, foto's die onderweg van mij zijn gemaakt zijn mislukt of waardeloos, maar is dat nou zo belangrijk?

Nee, het belangrijkste is dat ik weet dat ik mijn beste van dat moment heb gegeven en dat ik lopen nog altijd fantastisch vind en heel voorzichtig op zoek ben naar mijn volgende uitdaging. Wellicht niet in 2017, maar mijn volgende halve marathon komt beslist. 👍🏻😂

Nu is het alleen nog aftellen naar volgende week zondag. Na mijn (voor mijn doen en nivo) zeer geslaagde Dam tot Damloop, even in een dip terecht gekomen. Het gevolg van domme materiaalpech die uiteindelijk een knieblessure opleverde ...

Wat gebeurde?
Kort voor de Dam tot Damloop speelde een vaker voortkomend euvel op bij mijn loopschoenen op, een gat aan de bovenkant van mijn linkerschoen. Het blijkt dat ik met opgetrokken tenen ren (wiebeltenen), waardoor werkelijk geen enkel paar schoenen bij mij de normale levensduur haalt. Eigenlijk wilde ik met die schoenen ook de Halve Marathon van Amsterdam lopen, maar het gat was zodanig groot, dat ik wel terug naar Decathlon moest om ze te ruilen. Uitstekende service (zeker voor lopers met wiebeltenen), de schoenen werden ingenomen en ik mocht weer nieuwe meenemen.
Normaal geen probleem, ware het niet dat iemand het nodig heeft gevonden om de schoenen in een 'verbeterde' versie uit te brengen. Mooier design, dat zeker, maar ... Na een eerste loop(je) van 5 kilometer, kreeg ik zodanig veel last van mijn knie, dat ik een week niet kon trainen 😳 Niet iets dat je zo kort voor je 'einddoel' wilt. Die hele week gedacht wat ik zou kunnen doen om dat probleem te tackelen. Vervolgens 12 kilometers getraind en weer knieproblemen. Weer een paar dagen rust en toen kwam de 'heldere ingeving'. Voor mijn gevoel is het nieuwe model minder gedempt. Omdat ik altijd de standaard zooltjes uit de schoenen haal en daar mijn steunzolen voor in de plaats doe, had ik nog een extra dempingsoptie. Lopen met de standaardzooltjes én mijn steunzolen. En dan niet met mijn nieuwe Decathlon exemplaren, maar met mijn enigszins ingelopen Asics.

Het resultaat?
Afgelopen woensdag 'gewoon stoer' volgens trainingsschema een halve marathon gelopen. Af en toe een beetje gevoeligheid in de knie, maar absoluut vol te houden. Natuurlijk niet voluit gelopen, maar met 2 uur en bijna 3 minuten in een training erg tevreden. Donderdag en vrijdag wel een gevoelige knie gehad, vooral bij langer stilstaan.
Lopen verzacht de pijn, dus vandaag nog een extra maatregel genomen. Sporttape rond mijn knie en de (volgens schema) 8 kilometer in wedstrijdtempo gelopen. Onderweg werkelijk geen centje pijn. Geen last, geen steken, geen gevoeligheid van de knie 👍🏻 De tijd meer dan acceptabel, 5.14 minuut/kilometer. In ons Limburgs Heuvellandschap een prima prestatie (voor mij ☺️). Natuurlijk morgen en maandag de uitwerking afwachten, maar mijn gevoel is prima 👊🏻

En nu?
Deze week rustig taperen. Minimaal op dinsdag nog een rustige loop van 8 kilometer, als mijn knie het toelaat gevolgd door een rustig rondje van 5 kilometer op woensdag. En dan rust tot zondag, koolhydraten stapelen (in beperkte mate) en rustig toeleven naar mijn Halve Marathon van Amsterdam. Natuurlijk kijk ik enorm uit naar de finish in het Olympisch Stadion. Het laatste rondje over de sintelbaan en dan die eindstreep!

Mijn voorbereidingen via de Les Mils groepslessen bij De Toekomst hier in Kerkrade en het My Asics trainingsschema lijken hun vruchten af te werpen. Ik voel me echt beresterk!

Omdat ik altijd al een 'publieksspeler' ben geweest zorg ik natuurlijk tijdens de loop, op 16 oktober, voor de beschikbaarheid van Runtastic met Live-functie, zodat iedereen die dat zou willen, mij onderweg kan aanmoedigen (en virtueel volgen). Vorig jaar in Genua was dat een prima stimulans tijdens de 21 kilometers daar.
​
Het ziet er dus nu naar uit, dat ik toch niet te vroeg heb gepiekt, met mijn 5.22 min/km tijdens de Dam top Damloop. Als ik die snelheid zondag kan benaderen ben ik meer dan tevreden 👍🏻

,Vandaag weer dichter bij mijn twee 'loopjes' in Amsterdam gekomen. Over vier weken de 10 Engelse mijl in de Dam tot Damloop en over acht weken de Mizuno Halve Marathon van Amsterdam 👍🏻

Trainingstechnisch verloopt de aanloop daarheen prima. Gisteren als duurloop (met loopvriendin Ingrid) 12,5 kilometer gelopen over het parcours van de trail van de Abdijcross. Een echte trail ... Al vroeg in het parcours bleek een spoorbrug gewoon 'weg' te zijn. Na een omweggetje door het dorp een tunnel gevonden die ons naar de andere kant van het spoor bracht. In het verdere traject gemerkt hoe veel voorbereidingen de organisatie van de Abdijcross aan deze loop moet hebben. Daar waar in januari de paden vrij en iets breder zijn, nu moeten zoeken waar de route ook alweer precies liep 😜

Ingrid heeft vorig jaar een volledige heupprothese gekregen loopt beheerster en kan sowieso veel beter doseren, dan ik ooit heb gekund. Daar heb ik gisteren dankbaar gebruik van gemaakt 😁 Die zware trail zonder noemenswaardige problemen 'volgemaakt'. Daarmee volledig 'op schema' voor Amsterdam 👊🏻

Vanochtend gestart met een half uur Grit Plyo training bij De Toekomst. Prima ondersteuning bij mijn looptrainingen 💪🏻 De oefeningen die afgelopen maanden via Runner's World werden aangeprezen ter versteviging van core en voor meer versnelling, komen vrijwel allemaal aan de orde in dit intensieve half uur. Dus die Grit Plyo houden we, naast de drie wekelijkse looptrainingen, er in 😄

​Vanmiddag nog een uurtje stevig doorgewandeld met Sjeng, nu genieten van de finish van de marathon in Rio met een schitterende 11e plaats voor de Nederlandse atleet Nageeye 👏🏻👏🏻👏🏻

​Dinsdag nog een snelle 8 kilometer loop en dan drie weken op 'trainingsstage' in Italie 😝

Vannacht zijn de Olympische Spelen in Rio eindelijk van start gegaan. Heerlijke periode om niet alleen te genieten van sporten die altijd al je interesse hebben, maar zeker ook om - op niveau - kennis te maken en je te verdiepen in andere sporten.

Wat die sport betreft die altijd al mijn interesse heeft, nog 71 dagen tot mijn Halve Marathon van Amsterdam 😁

Vorige week dinsdag helaas een wat ongelukkige trainingsloop gehad. Bergaf wat overmoedig en daarmee een spier in mijn linkerkuit verrekt ... Het gevolg, ruim een week geen training 😏

Deze week weer gestart, woensdag Grit Plyo bij De Toekomst, donderdag 5 kilometer rustig aan en vandaag 8,5 kilometer 'op snelheid'. Mijn trainingsschema schreef voor vandaag 7 kilometer rustig aan voor. Aangezien we een weekendje in Diever zijn (waar 'vals plat' de hoogste heuvel vormt), kon ik de verleiding niet weerstaan om te testen hoe diep ik kon gaan ☺️ Best wel diep 😜

De eerste kilometer nog rustig, net tegen de 6 minuten/kilometer, vervolgens versnelt en steeds sneller gelopen. De laatste kilometer in 5 minuut 18 secondes 👊🏻 In totaal gemiddeld 5'33" / km. Kortom meer dan tevreden ☺️

​Morgen dagje rust, maandag Grit en dan dinsdag weer een stukje lopen. Maar al met al lekker op schema voor de Dam top Damloop (als trainingsloop) en de Halve Marathon van Amsterdam 👍🏻

De 'echte' sporters tellen af naar Rio, ik tel af naar de Halve Marathon van Amsterdam. Zondag 16 oktober staat deze gepland en mijn voorbereidingen zijn eigenlijk Aswoensdag al gestart.

Na mijn milt-blessure en carnaval heb ik besloten om eerst aan mijn core te gaan werken. Drie tot vier trainingen per week volgens het Les Mills Grit-programma. Bij De Toekomst in Kerkrade via deze groepslessen prima resultaten geboekt.
In eerste instantie was alleen verbetering van mijn core mijn doelstelling. Echter gaandeweg merkte ik dat ik wel een lager vetpercentage kreeg (en meer spiermassa), maar dat mijn visceraal vet gelijk bleef. Een - voor mijn gevoel - zorgelijke toestand. Visceraal vet is namelijk het vet waar jouw organen in rusten. Precies dat vet zorgt er voor dat ook ogenschijnlijk 'magere' mensen hart- en vaatziektes krijgen. Dus werd mijn tweede doel het verlagen van dat visceraal vet. En dat bleek veel moeilijker dan gewoon 'veel' sporten ...
Bij de weging van mei adviseerde mijn trainer Rob mij daarom met een app te gaan werken om mijn voeding bij te houden en zo te leren wat ik in mijn voedingspatroon zou moeten aanpassen. Gisteren een nieuw weegmoment en wat bleek, mijn vetpercentage onder de 20% (19,2%) en mijn viscerale vetwaarde van 11 naar 10 👍🏻. Leuke bijkomstigheid was dat mijn metabolische leeftijd van 47 naar 45 jaar is gegaan 😜.

Voor mijn gevoel kan ik mij nu met een geruster gevoel in de looptrainingen storten. Natuurlijk heb ik de afgelopen weken wel wat gelopen, maar niet voldoende om naar een halve marathon toe te werken. Dus vandaag eindelijk een goede duurloop gepland. Volgens mijn MyAsics schema moest ik vandaag 12 kilometers afleggen met een gemiddelde tussen 6.08 en 6.34 minuten per kilometer. Het werden 12 kilometers in gemiddeld 6.03 minuten per kilometer 😊. In twee opzichten een prima resultaat. Ten eerste had ik sinds Maastrichts Mooiste geen 10 kilometer meer aan één stuk gelopen, ten tweede loop ik 'normaal' een geplande duurloop altijd veel te snel.

Morgenvroeg weer een Grit Plyo, maandag een Grit Strength en dan dinsdag een loopsessie. Amsterdam here I come 💪🏻😁

Wanneer ben je succesvol? Voor mijn gevoel bepaal je dat zelf 👍🏻 Maar wellicht bestaan ook minder gevoelsmatige successen?

In de weken na carnaval ben ik gestart met groepslessen bij De Toekomst. Mijn doel, het verbeteren van mijn 'core-stability', zodat ik daar de voordelen van zou kunnen ondervinden tijdens het hardlopen. Dan lijkt het moeilijk te meten of die weken succesvol waren. Niets is minder waar. Bij de start is een meting gedaan, waarin nogal wat zaken zijn gemeten. Natuurlijk gewicht, buikomvang, vet-en spierpercentage, maar ook lenigheid, conditie, etc. Voor mij waren de belangrijkste 'kengetallen' de metabolische leeftijd (geeft weer hoe jouw spijsvertering functioneert, een hogere leeftijd geeft een 'minder snelle' spijsvertering), de fitness leeftijd, spier- en vetgehalte. De meetresultaten waren (naar mijn mening) een weergave van een succesvol traject. Mijn metabolische leeftijd daalde van 49 naar 42 jaar, mijn fitness leeftijd van 31 naar 27 (!) jaar. In die weken heb ik vier kilo vet 'verloren' en vijf kilo spieren 'gewonnen'. Ja, ik ben dus een kilo zwaarder geworden, maar mijn buikomvang is met 4 centimeter geslonken. Voor mij dus (zelfs meetbaar) een succesvol traject.

Vorige week zondag mijn eerste wedstrijdloopje. Vijf kilometer in Sittard. Pas drie weken weer aan de hardlooptraining en geen enkele vijf kilometer onder de 30 minuten gelopen. Mijn verwachtingen waren dus niet echt hoog gespannen. Doel? Uitlopen en als het even kon onder die 30 minuten ... Uiteindelijk werd het een loop in 26 minuten en 29 seconden 😜 Hebben de trainingen bij De Toekomst mij daarbij geholpen? Voor mijn gevoel absoluut!
Daar waar ik voor die trainingen maximaal enkele minuten op maximale hartslag kon lopen om vervolgens te verzuren en dus de 'man met de hamer' tegen te komen. In Sittard was dat anders. Nadat ik in eerste instantie was vergeten mijn hartslagmeter in te schakelen, bleek mijn hartslag halverwege al op 174 te zitten. Echter, kijkend naar de zeer constante kilometertijden, geen enkele probleem met die hoge hartslag. Niet onbelangrijke bijkomstigheid, geen last van mijn 'gammele' linker enkel, noch van spierpijn 😊

Vandaag de deur uit voor een loopje van 7 kilometer. Vertrokken met zon, binnen 500 meter werd dat sneeuw en hagel 😳 Dus gekozen voor een iets kortere loop. Uiteindelijk 5,7 kilometer, in de (voor mij) prettige kilometertijd van 5 minuut 43 seconden. Een kilometertijd die net voldoende is om een halve marathon binnen de 2 uur uit te lopen. Tsja, en dat blijft toch mijn ultieme doel, bij de Mizuno Halve Marathon van Amsterdam mijn tijd van La Mezza di Genova vorig jaar te evenaren en (als het even kan) te verbeteren.

Een ding is zeker, dat ga ik doen mét de ondersteuning van Rob, Nicole en hun team van De Toekomst. Dus ... wordt vervolgd ...

... een nieuwe week 😜

Die nieuwe week begint weliswaar pas op dinsdag, maar dat is geen reden om niet te gaan sporten. Na mijn loop van net geen 7 kilometers gisteren, vandaag voor een 'dubbele' les naar De Toekomst.

Eerst een half uur CX en daarna een half uur FunXtion. Wederom de moeite waard! Bij de CX merkte ik dat ik deze les eigenlijk niet meer mag overslaan, als ik mijn doel (meer core stability) wil bereiken. Een half uur lang wordt net daaraan gewerkt, veel buikspier en rugspier training. Ogenschijnlijk allemaal 'rustige' oefeningen, maar de verzuring van je spieren blijft zeker niet uit. Nu ik bijna aan het einde van mijn vijf weken introductie ben, weet ik zeker dat CX wekelijks op het programma moet.

Aansluitend FunXtion. Natuurlijk al goed 'opgewarmd' van de CX, direct door naar boven. Zeker in combinatie met CX een prima mix. Bij de FunXtion is het een half uur (zelfs iets korter door opwarmen en cooling down) 'knallen'. Een breed aanbod van 6 oefeningen, variërend van gewichten tot aan buikspieren en zelfs de boksbal.

Na zo'n intensief sportuur, is het nu heerlijk op de bank zitten. Muscle awareness volop en tijd om te gaan denken over wat mijn 'vaste' trainingen (naast het lopen) gaan worden. Want dat ik blijf trainen, dat staat vast. Helaas door drukte deze week geen lessen meer, volgende week maandag Grit en CX en dan in de loop van de week 'eindmeting'. Tenminste het einde van de kennismakingsweken. Erg benieuwd wat die meting 'brengt' 🤔

... van het Paasweekend, een les BodyPump.

Vanochtend een stevige BodyPump les gevolgd. Dit keer niet 'alleen' van/door Jacqueline, maar vandaag een heuse moeder-dochter les. Jacqueline's dochter Anne assisteerde haar, een geslaagde combinatie 👍🏻

Een goed gevulde zaal, met gemotiveerde deelnemers, wat wil je nog meer? Ik merk dat daar waar ik de eerste lessen nog wel eens moest kijken hoe ik alle oefeningen op de juiste wijze kon uitvoeren, de bewegingen nu al beter en beter gaan. Wat ik altijd apart vind om te zien, zijn de oefeningen, waarbij alle deelnemers de gewichten gelijktijdig de lucht in brengen. Voor mij steeds weer een beetje het gevoel dat ik in de clip van Queen, 'Radio GaGa' terecht ben gekomen 😝

De afgelopen weken hebben mij in ieder geval al iets 'opgeleverd'.
Ik loop en zit in een betere houding (wederom met dank aan de oplettende blik van trainer Jacqueline!), mijn schouders en armen zijn inmiddels al zichtbaar gespierder (nee hoor, ik loop nog niet met saté-prikkers onder de armen 😁) en - voor mij een ongelofelijke vooruitgang in die korte tijd - ik kan weer op uitsluitend mijn linkerbeen staan/balanceren. Door mijn 'gammele' linker enkel, was uitsluitend op mijn linkerbeen staan al jaren een probleem. Het zijn nu nog enkele tientallen secondes, maar ik heb er vertrouwen in, dat ik dat - met een continueren van deze trainingen - verder kan uitbouwen.
Zoals Cruijff al altijd zei, 'ieder voordeel, heb zijn nadeel'. In mijn geval mijn gewicht. In de afgelopen weken is mijn gewicht maar liefst drie kilo toegenomen. Dat dit (deels?) een gevolg is van de omzetting van vet in spiermassa lijkt mij het duidelijkst, als ik merk dat mijn broeken me te wijd zijn geworden. Met andere woorden ondanks de gewichtstoename, is mijn buikomvang afgenomen 😊

Met de dag van vandaag, 'stille zaterdag' komt een einde aan mijn 28e achtereenvolgende jaarlijkse alcoholvrije periode tussen carnavalsdinsdag en Pasen. Zeker dit jaar (na de redelijk met alcohol 'gevulde' tijd voorafgaand aan en tijdens carnaval 😬) een periode die mijn lichaam wel kon gebruiken.

​Na al die jaren dat ik die periode zonder het nuttigen van alcoholhoudende drankjes doorbreng, vandaag zeker niet de drang om rond middernacht een stevig drankje achterover te kiepen. Wie weet, morgen tijdens het eten. Of misschien ook wel niet ☺️

Klinkt misschien raar, maar ik voel het ondertussen wel zo. Ook ik ben ontelbare keren een abonnement bij een sportschool gestart om na enkele keren, soms weken, de handdoek in de ring te gooien. En eigenlijk ben ik er nooit achter gekomen, waardoor mijn motivatie en enthousiasme (waarmee ik toch keer op keer van start ging), steeds weer zodanig achteruit ging dat ik automatisch van 'actief sporter' naar de lijst 'sponsoren' van de betreffende sportschool verschoof.

Nu krijg ik een idee waar het (in ieder geval bij mij) aan zou kunnen liggen; variatie, of beter gezegd het ontbreken aan variatie.

Bij de groepslessen van De Toekomst is het aanbod zo breed, dat je bij wijze van spreken, weken lang andere lessen zou kunnen volgen. Zo extreem zal waarschijnlijk niemand zijn lessen invullen, maar de kern is dat een enorme afwisseling in aanbod bestaat. Niet ieder bezoekje dezelfde sporttoestellen, maar een variatie van groepslessen. Daarbij ondersteunt ook die groep bij het invullen van de (soms niet misselijk zware) oefeningen. En buiten het verschil in lessen, staat de nieuwe periode voor de deur, dus veranderen binnen het Les Mills concept de oefeningen binnen de lessen ook nog eens.

Vandaag die wijziging 'aan den lijve' ondervonden bij de FunXtion les. Veertien dagen geleden voor het eerst gevolgd en vandaag gewoon een parcours met 'zo maar' zes andere/nieuwe oefeningen. Net zo intensief en explosief als de eerste keer, maar substantieel anders. Wederom zeer uitdagend, liters transpiratie, maar bovenal veel energie en motivatie.

Stel je voor, ik zit op de bank en kijk al uit naar de BodyPump les van zaterdag aanstaande, ik baal een beetje dat tijdens de Paasdagen geen lessen zijn (maandag dus géén Grit 😳), maar ik bedenk me ook al dat vanaf de eerste week van april alle lessen 'nieuw' zullen zijn. Nieuwe oefeningen, nieuwe uitdagingen, spierpijn??? Ik verheug me er nu al op!